هنرمندان آلمانی که در روزگار بحران‌های پرشمار سال‌های جنگ جهانی اول و دوم، در کارهایشان به انتقاد از جامعه و وضع نابسامان موجود پرداختند، کم نیستند؛ یکی از آنها اتو دیکس، نقاش آلمانی بود که در کارهای انتقادی‌اش از جامعه آن روز آلمان، به سوژه‌هایی مانند جنگ، تن‌فروشی، خشونت، سالخوردگی، قتل با انگیزه‌های جن‌سی و مرگ می‌پرداخت.
Portrait of the-Journalist Sylvia Von Harden, Otto-Dix
جمهوری شکست‌خورده وایمار، که آدولف هیتلر و حزب نازی، پس از فروپاشی آن و به تعبیری از دل آن به قدرت رسیدند هم از سوژه‌های نقاشی اتو دیکس و دیگر نقاشان جنبش ابژکتیویته نوین بود. در آن زمان، نازی‌ها سعی می‌کردند همه مشکلات اقتصادی و اجتماعی جمهوری وایمار را به گردن «دموکراسی» بیندازند و شیوه تصمیم‌گیری پارلمانی و بحث و گفت‌وگوهای افراد با عقاید گوناگون را ناکارامد و بی‌فایده نشان دهند.
جنگ خیابانی، ۱۹۲۷، نازی‌ها این نقاشی را بعدها نابود کردند
وقتی نازی‌ها در آلمان به قدرت رسیدند، اتو دیکس را یکی از «هنرمندان فاسد» Degenerate art دانستند و او را از استادی آکادمی درسدن، برکنار کردند. در سال ۱۹۳۷ در نمایشگاه معروف هنر فاسد که در مونیخ برپا شد، این نقاشی اتو دیکس هم به عنوان یکی از ۶۵۰ نمونه هنر فاسد که دولت نازی با آن مخالف بود، به مردم نشان داده و بعدا آتش زده شد؛ «چلاق‌های جنگ» که اتو دیکس سال ۱۹۲۰ آن را کشیده:
چلاق‌های جنگ، اتو دیکس، ۱۹۲۰
دیکس هم مثل خیلی از هنرمندان «فاسد» آن زمان، باید عضو «شاخه هنرهای زیبای رایش» می‌شد که زیر نظر وزارت فرهنگ گوبلز اداره می‌شد و عضویت هنرمندان در آن اجباری بود. از دیکس تعهد گرفته شد که فقط «چشم‌اندازهای بی‌ضرر» بکشد؛ تعدادی از نقاشی‌های او در میان ۱۵۰۰ نقاشی «هنرمندان فاسد»، سال ۲۰۱۲ در جایی که یک دلال آثار هنری و پسرش پنهان کرده بودند، پیدا شد.
سال ۱۹۳۹ اتو دیکس دستگیر شد اما کمی بعد نازی‌ها آزادش کردند؛ اتهامش شرکت در طرح قتل آدولف هیتلر بود.
در پایان جنگ جهانی دوم هم نیروهای فرانسه او را اسیر کردند اما فوریه ۱۹۴۶، آزاد شد.
اتو دیکس ۲۵ ژوئیه (جولای) ۱۹۶۹ در ۷۷ سالگی در زینگن مُرد.
نقاشی های جالبی بودن
تا حالا در مورد اتو دیکس چیزی نخونده بودم
مرسی