عَناب بکاریم

یکی از گزینه‌های خوب و زود برای کاشتن درخت در ایران شاید عناب باشد. درخت خوش‌اخلاقی که آب زیاد نمی‌خواهد و در منطقه گرم و خشک با تابستان‌های خیلی گرم و زمستان‌های بسیار سرد هم، پربار می‌شود و هیچ ناز و قهری هم ندارد و همه‌جوره جان‌سخت و مفید است. این گیاه را در برخی مناطق خشک برای جلوگیری از بیابان‌زایی می‌کارند آنقدر که قوی و محکم است.

البته این میوه‌ و درخت، کمی با عناب متفاوت است. به آن «جوجوبی» می‌گویند و به خرمای چینی، خرمای کُره‌ای، خرمای هندی و خرمای سرخ هم معروف است. خودِ خود عناب است، ولی میوه‌اش کمی درشت‌تر و درخشان‌تر است و درختش کمی کوتاه‌تر از نوع وطنی. چینی‌ها میوه جوجوبی را برای ته‌بندی و رفع گرسنگی می‌‌خورند، دهَ‌جور دستور غذا و شیرینی برایش دارند، با آن نوشیدنی تخمیرشده، چای طعم‌دار و دمنوش، شربت و کنسرو درست می‌کنند و تازه‌اش را هم به عنوان میوه و دارو برای حل مشکلات گوارشی، دل‌درد و ورم معده می‌خورند.

در ایران هم توصیه می‌شود اگر زیاد جوش روی صورت و بدن داریم، عناب بخوریم چون تصفیه‌کننده خون است و طبعش هم سرد. ظاهرا برای اعصاب و روان و خلق‌وخوی تند هم انتخاب خوبی است، چون آدم‌ها را بعد از چند نوبت خوردن میوه خشک یا تازه و نوشیدن دم‌نوش، آرام‌تر می‌کند.خلاصه اینکه عناب، میوه تحفه‌ای است، اما دم‌دستی، آسان و راحت برای کاشتن و خوارک ما ایرانی‌هاست که یک هسته‌اش را به ثمر برسانیم و در گلدان بکاریم و به درخت تبدیلش کنیم. بهترین کار این است که همین روزها که میوه عناب می‌رسد، هسته‌هایشان را نگه داریم. هفته اول اسفند چند روز در آب بگذاریم و بعد در گلدان با خاک سبک بکاریم. می‌توانیم به آرامی پوست اصلی را هم بشکنیم. چند هفته بعد هسته‌ها، به ثمر می‌رسند.