در فیلمی آبکی، مرد جاافتاده‌ای به دختر جانیفتاده‌ای می‌گوید: نسل شما معتادِ توجهه.
دختر جواب می‌دهد:
می‌دونم. انگار با اینکه توی هیچی هم خوب نیستیم، همه‌مون می‌خواهیم مشهور بشیم.
آدم‌هایی از نسل قدیم ما با آنکه جفا دیدند و قدر ندیدند، با آثارشان ماندگار شدند. تک و توکی هم تصمیم گرفتند با بدگویی از دوستان و همکاران‌شان، شهرت و محبوبیت آنها را زیر سوال ببرند و خودشان و کارشان را بهتر از آنها بدانند.
ولی چه فایده دارد که آدمی در سالخوردگی و وقتی که کارنامه‌اش باید بیشتر از خودش حرف بزند، مدام به پر و پای رفقا و همکارانش بپیچید و از آنها بدگویی کند؟
این هفته در صبح جمعهٔ دویست‌و‌بیست‌وهفتم با گوشه، به ترانه‌هایی از گذشته و نسل قدیم گوش کنیم:
نظر شما