صبح جمعه با گوشه؛ من نه آن بودم كه آسان جان دهم در راه عشق

خیلی خوب. اول از هرچی بگم که هم هفته پیش هم این هفته خیلی خوب. والا! خیلی کار خوبی کردی که هفته پیش رو وتو کردی نمرا. واقعیت این هست که نمیشه گفت ماجراهای بریتانیا مهم نیست. کاملا مهمه نه فقط برا اروپا. ولی معمولا این اصحاب رسانه و سیاستمداران هستن که از روی بیکاری و بیهودگیشون اولین چیز دم دستی رو میگیرن و شاخ میکنن. واقعیت این هست که مسائلی مثل برکسیت (اشتباه نوشتم؟) اونچنان مهم نیستن که باقی مسائل زندگی. برای ما که تجربه نظر سنجی جمهوری اسلامی رو داریم کاملا مشخص هست (و نیازی نیست بریم سراغ کیرکگارد) که نتیجه یه تصمیم کلی چندان مهم نیست. بلکه اون جزئیات اجرای هرکدوم از سیاست های کلی هست که مهمن. یعنی میشه یه دیکتاتوری خوب داشت اگه خوب اجراش کرد و میشه بهترین مدل دمکراسی رو داشت و بد اجراش کرد. برای همین اصحاب رسانه های تنبل رو بذار کنار و سیاستمدارا هم که کلا همیشه درحال شوآف هستن. شما به این فکر کنید که میگن نشستن یه پروانه رو یه شاخه دنیا رو دگرگون میکنه. استعاری حرف نمیزنم. کاملا ریاضی. خب خیلی واضحه که اخبار مهم همه جا هست. مهم، جزئیات هستند نه کلی گویی و توصیه های آقابالاسری. بگذریم. فرانسویا خیلی خوب بودن به خصوص اون قطعه ی “مامان”. -نمیدونم چرا اینا رو پای همون پست نمینویسم.
این هفته واقعا خیلی کار خوبی کردید. عالی. به خصوص این دوستمون. واقعا دستش پره لابد. هم دیروز و هم امروز درگیرم کرد واقعا. اصلا لازم به بیان و اشاره نیست که اون قطعه گروه کمل از نظر من محبوبترین اون لیسته. ولی میخوام اینجا بگم که واقعا چنین پلی لیستی رو کلا خیلی پسندیدم. هر ترکی برا خودش خیلی چیزها به ذهن می اورد و آدم تازه متوجه میشد که فلان رو هم میخوام گوش کنم. بارها شد که چند قطعه دیگه از آدمای مختلف اون لیست رو کنار قطعه ای که تو لیست بود گوش دادم تا بتونم لیست رو ادامه بدم. از اینکه چنین تنوعی رو گذاشتید ممنون. فکر کنم آزاده موافق باشه که این هفته رو هم میشه کنار ویژه نامه هاش گذاشت.