صبح جمعه با گوشه: از پرندگانی که می‌خوانند

امروز صبح که اومدم اصلا حوصله نداشتم. یه جلسه بی مزه. آدمای عجیب. حرفای بی ربط. نمایش کلیشه های ناکارآمد. برای همین وقتی پخش رو زدم دیدم “عه!”؛ اصلا حوصله ی شنیدن این رو ندارم. بی خیال شدم. اون آخر هم که یه چیز خنده دار دیگه دیدم کلا بیخیال شدم. ولی الان (عصر) که دارم گوش میدم واقعا خیلی خوشم اومده. به خصوص از این ملت لاتینو. به قول این هنتا دزونا یا حالا اون مارک آنتونی “الخنته دولا لاتینو” (نمیدونم چی میخونن ولی اسم یه مشت کشور لاتین رو میارن و حدس میزنم کلا میگن بچه های شط لابد چقدر باحالن. بیا و پارتی کنیم لابد). ولی خب بهترن ترانه باید اون مانو چائو باشه دیگه. موزیک و عنوانش که خیلی خوبه (عنوان به معنای مخفی یا مهاجر غیرقانونیه -از فرانسوی. که لابد اینجا هم همونه). یه جایی هم گفته بود جیبرالتار که همون “جبل الطارق” خودمونه (مهاجرت غیرقانونی از آب راحتتره و کلا اون مسیر کوتاه و 12 کیلومتره). دیگه گفتم نمیشه؛ رفتم متنش رو هم خوندم و ترجمه اش رو هم دیدم خیلی خوب بود. ملتی که این کامنت رو میخونید شما هم یه سرچی بزنید. به جز اولی (که آخه یعنی چی؟ لازم نیست جواب بدید. کلا مشکل دارم. ولابد غیرمنطقیه مشکلم)، بقیه خوب بودن و این خانومی هم که این بالا گذاشتیدش هم خوب بود اونجا.
—–
نکته ی خنده دار قضیه اینه که نشسته بودم متن رو میخوندم که یه دفعه دیدم نوشتید “تیتر از شعر لدو ایوو با ترجمه محسن عمادی”. نه؛ واقعا؟ به خودم گفتم عنوان، شعر بود؟ برگشتم دیدم نوشتید “از پرندگانی که می‌خوانند”. یعنی اگه یکی بگه “از پرندگانی که می‌خوانند” باید زیرش بگه از شعر فلانی و ترجمه محسن عمادی؟! حتی اقای عمادی هم قبول نداره اینه رو. میدونم البته منظور شما چیه. خواهشا به روح مطهر “الهنته دولا لاتینو”، این “تیتر از شعر لدو ایوو با ترجمه محسن عمادی” رو با “تیتر با نگاهیست به شعری از لدو ایوو و ترجمه محسن عمادی” عوض کنید. یا بگید “یه نگاهی به فلان شعر لدو ایوو و ترجمه محسن عمادی بندازید. تیتر رو از اونجا انتخاب کردم.” (poets.ir شاید داشته باشه اونو؛ اگه لینک خواستید).