زبیگنیِف پرایزنِر آهنگساز لهستانی، در ایران شناخته شده‌است؛ به خصوص با آهنگ‌هایی که برای فیلم سه‌گانه کیشلوفسکی ساخته. پرایزنر آهنگساز خودآموخته‌ای است که تاریخ و فلسفه خوانده و با شنیدن و تمرین، آهنگسازی کرده. فامیلش کوالسکی بوده و پس از ازدواج با اوا پرایزنر، نقاش لهستانی، نام خانوادگی همسرش را برای خودش انتخاب کرد و از آن زمان شُده زبیگنیف پرایزنر.
آهنگ امروز، «زندگی پس از زندگی» است که پرایزنر برای فیلم لهستانی وایسر ساخته، این تِم در فیلم که بین حال و گذشته می‌گذرد، تکرار می‌شود:
جلد کتاب داوید وایسر
فیلم وایسر سال ۲۰۰۱ در لهستان ساخته شده، براساس داستان کتاب داوید وایسر که بود؟ (Weiser Dawidek) که سال ۱۹۸۷ چاپ شده و از رُمان‌های مشهور لهستانی است. بیشتر منتقدان، کتاب را تحسین کردند و آن را از بهترین نمونه‌های ادبیات مدرن لهستان می‌دانند. اما فیلم -مثل خیلی نمونه‌های دیگر- به اندازه کتاب موفق نبوده و من هم پیشنهاد می‌کنم کتاب را بخوانید و بعد فیلم را ببینید؛ داستان در گذشته و حال می‌گذرد و ماجرای چهار پسر (داوید، پاوِل، شیمک، پیوتر) و دختر (اِلکا) هم‌کلاسی ۱۲ ساله است که در تابستان ۱۹۵۷ (در فیلم، ۱۹۶۷) در گدانسک (در فیلم در وروتسواف) اتفاقی بین‌شان می‌افتد که تا بزرگسالی رهایشان نمی‌کند. بچه‌ها تازه با داوید وایسر آشنا شده‌اند که کودک کم‌حرف و عجیب‌وغریبی به نظر می‌آید، سی سال پس از ماجرای این تابستان، آنها همدیگر را می بینند و هنوز چیزهایی بین آنهاست که نمی‌دانند… به هر حال، اگر می‌خواهید فیلم را ببینید، وایسر را فعلا می‌شود دورهم همین‌جا ببینیم به مدت حدود یک ساعت‌ونیم:
نظر شما