مت سی‌سو، نقاش و گرافیست خودآموخته است. خودش را یک نقاش تمام‌وقت و مستقل می‌داند و هر هفته تازه‌ترین کار‌هایش را روی وب‌سایت‌اش منتشر می‌کند.
چیزی که در کار‌هایش دوست دارم، زخم عمیقی‌ست که به شکل حیرت‌آوری روی تحلیل و نگاه‌اش تاثیر گذاشته. یک خشم آزاردهنده‌ای که انگار همیشه با اوست: «این نقاشی‌ها از ته وجودم می‌آیند. همانجایی که فکرهای کثیف و آشفته‌ام فعالند. از آنجایی که زخم خورده‌ام. همانجایی که دستم کنده شد و روحم زخمی شد.»
او هشت ساله بوده که یک روز تابستانی در حال بازی در یکی از روستاهای دورافتاده در نبراسکا، هواپیمایی در حال فرود، دست چپ‌اش را قطع می‌کند؛ دستی که رفت اما خشم و زخم و چرک‌اش در وجود مت ماند و او را تبدیل به یک نقاش تلخ و جهانی کرد.
مت می‌گوید برای زدن مخ دختر‌ها نقاشی را شروع کرده. کارهای احمقانه می‌کرده تا توی چشم باشد اما همین چیزی که جدی نمی‌گرفت حالا زندگی‌اش را زیر و رو کرده و برایش جایزه و بورسیه می‌گیرد: «در یک چهاردیواری ۵۵ متری در واشنگتن، نقاشی می‌کشم، می‌خوابم، می‌خورم و همه‌جور کثافت‌کاری می‌کنم.»
خودش دوست دارد همین چهاردیواری برای همه کسانی که کار‌هایش را دوست دارند، جایی باشد که در فهرست دیدنی‌هایشان در واشنگتن دی‌سی می‌گذارند: «هر وقت اینجا بودید، سری به من و کار‌هایم بزنین. شاید از دردهایم خوشتان آمد.»
کارهایی را از مت سی‌سو در سایت خودش ببینید.
نظر شما