دانیل گبهارت، آدم «روزخواب» و شب‌بیداری است. شب‌ها در جاده‌ها و شهرها می‌چرخد، رفیق و سوژه پیدا می‌کند و روزها استراحت می‌کند. شاید برای همین، راننده‌های ژاپنی که شیشه تاکسی‌شان را بالا کشیده‌اند و وسط روز در خواب شیرینی فرورفته‌اند و انگار هیچ‌جا به راحتی و آسایش ِ این لحظه نمی‌توانسته‌اند بخوابند، برای پروژه عکاسی دانیل گبهارت د کوکوک جذاب بوده‌اند.
سال ۲۰۰۸ یک عکاس آماتور اتریشی برای کارآموزی وارد آژانس عکس مگنوم می‌شود. بعد از چند پروژه عکاسی در شهر نیویورک، این عکاس تازه‌کار سبک و نگاه خودش را پیدا می‌کند. به اتریش برمی‌گردد و با عکس‌هایی که روزبه‌روز قوی‌تر و محکم‌تر شده‌اند، همکاری‌اش را با مجله‌های سفری، تجاری و مد شروع می‌کند. کارش در مسافرت‌های مختلف‌اش شکل می‌گیرد. عکاسی از سوژه‌هایی که مشتریان یا صاحب‌کارها از او می‌خواهند ولی خودش می‌گوید بخشی از ایده‌هایش به خاطر بی‌خوابی‌های شبانه‌اش شکل می‌گیرند.
دانیل ۳۱ ساله است و از سال ۲۰۰۶ عکاسی را شروع کرده. در کارهایش یک‌جور کنجکاوی و اعتماد‌به‌نفس می‌بینید. در مجموعه‌هایش تلاش می‌کند جَو و حال و هوای آن منطقه، مکان یا جغرافیا را نشان دهد. این مجموعه عکسِ او از راننده‌های تاکسی در ژاپن، انگار مختص یک شهر یا کشور نیست. شما ممکن است در خیلی از شهرهای دنیا این راننده‌های خسته را ببینید که برای دقایقی از چرت بین کارشان لذت می‌برند، در سکوت داخل تاکسی با ازدحام خیابان…
نظر شما