شکل فضایی این دیزیهای سیاه سنگی که شبیه ماهوارههای دهه ۵۰ میلادی است، همیشه من را از نزدیک شدن به آنها دور نگه میداشت و برداشتم این بود که بهتر است آشپزی با این دیزیهای فضایی را به اهلش بسپارم و با همان ظرفهای جینگول مستان تفلون و سرامیک و سنسوردار، سرگرم آشپزنمایی باشم.
اولین تجربه آشپزی با دیزی سنگی، بر خلاف تصورم، ساده و بیدردسر بود و گمانم شما هم به سادگی میتوانید در این ظرفهای سنگی خوشگل و سالم آشپزی کنید؛ اگر اهلش هستید. این دیگهای هرکاره یا دیزی سنگی از قدیم درشمار سوغات مشهد است.
غذای این هفته گوشه آشپزخانه بیست و دوم، که از غذاهای محلی در ایران است، «قاتُق گوشت» در دیزی سنگی است برای دو نفر انسان اهل دل. پیشنهاد یکی از دوستداران گوشه که به ندای هفته پیش ما لبیک گفت.
پیاز یک عدد
گوشت چرخشده حدود ۳۰۰ گرم
آب یک کاسه
زردچوبه کمی روغن و نمک و ادویه
آرد نخودچی نصف لیوان
سیب زمینی یک عدد
شنبلیله و ترخون تازه یا خشک، یک قاشق غذاخوری
گوجه متوسط سه عدد یا یک قاشق رب گوجه
دیزی سنگی و آدم پایه به تعداد لازم
۱- یک پیاز با روغن و زردچوبه، کف دیزی سنگی تفت میدهیم تا طلایی شود. بعد یک کاسه آب میریزیم توی دیزی.
۲- نمک و فلفل و زردچوبه و آرد نخود و گوشت را با هم خوب مخلوط میکنیم و کناری میگذاریم.
۳- یک سیب زمینی ورق ورق شده توی دیزی جوشان میاندازیم.
۴- حالا از مخلوط گوشت و افزودنیهای بالا، اندازه دو گردو کف دست گذاشته و مثل کتلتِ گِرد، کف دستتان آماده میکنیم و در بشقابی کنار میگذاریم.
۵- این گوشتهای شبیه کتلت را یکییکی در دیزی که سیب زمینی و آب جوشان در آن قُلقُل میکند، می اندازیم.
۶- شعله زیر دیزی را کم میکنیم، یک قاشق غذاخوری شنبلیله و ترخون تازه یا خشک به مواد دیزی اضافه میکنیم؛ بیش از این مقدار ممکن است دیزی را کمی تلخمزه کند.
۷- سه گوجهفرنگی تازه متوسط، رنده و به دیزی اضافه میکنیم، اگر گوجه در دسترس نیست یک قاشق غذاخوری رب گوجهفرنگی میریزیم.
۸- دیزی سنگی باید حدود یک ساعت، نرم و آرام بجوشد تا جا بیفتد.
اصل این غذا هم در گذشته با روغن حیوانی پخته میشده؛ کو یاریگری که در روزگار ذهنهای درگیر دو دو تا چهارتاکُن ِ کالریسنج و کالریسوز، به انسان دوپا در بلع و هضم و جذب این مهم یاری رسانَد.
سلام ببخشید گویا میزان گوشت را ننوشته اید یا در سیستم من هنوز لود نشده؟
بله، از قلم افتاده بود؛ حدود ۳۰۰ گرم. ممنون که گفتید.
یه غذای بی نظیییییییییر!
با ترشی مخلوط و نون محلی کرمون!
این غذا کلی خاطره انگیز ه!
گاهی علاوه بر شامی هایی که توی آبگوشت می ندازن، چندتا شامی شیرین یا شامی با گوجه هم درست میکنن و کنار غذا میارن سر سفره.
(یه کم پودر لیمو عمانی هم اضافه کنید بهش خیلییی خوب میشه!)
مرسی گوشه جان!
آخ مرسی. میدانید، آب گوشت و اصولاً غذاهایی در این نژاد! حال مرا خوب می کند. اما خب پختشان وقت زیاد می خواهد. اما این دیزی سنگی یک ساعته، اول صبحی مرا به رویا فرو برد و بعد غرش معده دوباره به واقعیت برم گرداند. چرا با ما این کار را می کنید، هان؟ آخر چرا؟