وقتی پسربچه کوچکی بود مادرش برای آن‌که سرگرمش کند اسم‌اش را در کلاس‌های نقاشی و کاردستی هارلم نوشت. بیشتر، نقش قالی‌های خانه‌شان را با مدادشمعی برای خودش می‌کشید.
زندگی در محلۀ هارلم که هم‌زمان بود با رُنسانس هارلم و شکوفایی هنر آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، روی او اثر زیادی گذاشت و نقاشی‌های جاکوب لورِنس جوان، کم‌کم سوژه مشترکی پیدا کردند؛ زندگی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار یا به‌قول خودش، «آنچه بود و آنچه داشت».
نقاشی‌های لورِنس، گوشه‌هایی از مهاجرت بزرگ را در آمریکا نشان می‌دهند که ۶ میلیون آفریقایی‌تبار از جاهای روستایی ایالت‌های جنوبی آمریکا به غرب میانه ، شمال شرق و غرب آمریکا سفر کردند و در کنار بقیه به ساختن آمریکای مدرن کمک کردند.
جاکوب لورنس در نقاشی‌هایی که از زندگی آفریقایی‌تبارها کشیده، بیشتر از نشان دادن تبعیض و نژادپرستی، گوشه‌هایی از زندگی را نشان داده که خودش بخشی از آن بوده و نقاشان ِ زیادی به آن نپرداخته‌اند.
لورنس اسم سبک‌اش را «کوبیسم پویا» گذاشته‌بود، نقاشی‌هایش بخش مهمی از هنر آمریکا هستند. بارها مدال و جایزه گرفت و تحسین شد. تا چند هفته قبل از مرگش در سال ۲۰۰۰، نقاشی می‌کشید و درس می‌داد. آخرین کارش
New York in Transit اکتبر ۲۰۰۱ در ایستگاه مترو میدان تایمز نیویورک نصب شد.
چندتا از نقاشی‌های جاکوب لورِنس:
نظر شما