گاهی در «گوشه» به بهانه‌ای، سراغ کسانی می‌رویم که قبلا در موردشان نوشته‌ایم و این نوشته‌ها را به‌روز یا کامل می‌کنیم. یکی از این دوستان، مارک اروین بابی است که مجموعه عکس او به نام «ماسک کمال»، در گوشه با استقبال زیادی روبه‌رو شد.
او از زنانی که براساس معیارهای معمول، زیبا محسوب می‌شوند، عکاسی کرده بود، اما همین زنان از دید یک جراح پلاستیک نیاز به جراحی برای «زیبا شدن» داشتند.
برایش نوشتم ایران یکی از بالاترین آمار جراحی پلاستیک را در دنیا دارد و همکاران او مثل زد نلسون هم که علاقه‌مند به این موضوع بوده‌اند، در ایران عکاسی کرده‌اند. جراحی‌های متنوع آرایشی در ایران سوژه بعضی از عکاسان داخلی هم بوده و همچنان سوژه‌ای است که در موردش تحقیق می‌شود و هر از گاهی هم آمار آن اعلام می‌شود که معلوم نیست چقدر قابل اعتماد است.
او در جواب نوشت که خیلی خوشحال می‌شود اگر این عکس‌ها بین مخاطبان «گوشه» هم بحث‌هایی راه بیاندازد: «من نمی‌خواهم در این بحث‌ها، جهت‌گیری مشخصی بکنم، اما هدف‌ام از ابتدا همین بوده که آدم‌ها از دید خودشان «زیبایی» را ببینند و تحلیل کنند.»
بیمار دی. آی. ۲۵ ساله. تزریق فیلر در دو چین نازولبیال (خط لبخند) و خط ماریونت در چپ و فیلتروم برای ایجاد تقارن بیشتر در صورت و جراحی بینی برای صاف و سربالا کردن بینی.
مارک اروین بابی، نوشته که درباره درخواست روزافزون برای جراحی آرایشی در ایران، زیاد شنیده است و می‌داند به خصوص جراحی بینی در ایران به شدت طرفدار دارد:« برای همین برایم جالب است بدانم به خصوص زنان در ایران به این سری عکس‌ها چطور نگاه می‌کنند؟ در این مجموعه عکس، من از هیچ کسی که جراحی شده باشد، عکس نگرفته‌ام. به خاطر اینکه تمرکز من، بر تفاوت‌های «زیبایی طبیعی» در آدم‌ها، با نگاه علمی است که جراحی پلاستیک آن را تعیین می‌کند.»
برای همین، مارک از یک پزشک خواسته روی بخش‌هایی از چهره این زن‌ها که فکر می‌کند ایراد دارد و باید جراحی شود، با ماژیک خط بکشد تا این تفاوت را در عکس‌هایش برجسته کند.
به او گفتم یکی از دلایلی که معمولا برای استقبال از این نوع جراحی‌ها در ایران مطرح می‌شود، مسائل مربوط به پوشش اجباری است؛ گفته می‌شود این تنها بخشی است که زنان اجازه نمایش‌اش را دارند و به همین دلیل بخش زیادی از این جراحی‌ها و تزریق‌ها مربوط به صورت زنان است.
اما زاویه نگاه مارک اروین، متفاوت است. او که برای پروژه‌های عکاسی مختلفی به آمریکای لاتین سفر کرده، می‌گوید در این کشورهای ساحلی که اجباری در پوشش نیست هم جراحی زیبایی، مشتریان زیادی دارد:
«در برزیل و ونزوئلا که «فرهنگ ساحل‌نشینی» قوی وجود دارد، زنان زیادی بیشترین زمان‌شان را با آفتاب‌گرفتن کنار ساحل می‌گذرانند. بین این زنان، جراحی پلاستیک روی بقیه بخش‌های بدن طرفدار دارد. نتیجه می‌تواند این باشد که هر چه قابل دیدن است، از دید این افراد، باید با جراحی، بهتر و زیباتر شود».
بیمار وی. ان. ۲۴ ساله. تزریق چربی به گونه‌ها برای افزایش حالت دراماتیک چهره، تزریق به لب پایین برای تصحیح اشکال عدم تقارن لب‌ها، تزریق بوتاکس به پیشانی و بین دو چشم برای ایجاد تقارن در صورت و براق و نرم کردن آن.
او در یکی از ایمیل‌هایش برایم نوشت: «مهم‌ترین پرسش این است که اِشکال تغییر آنچه طبیعت – یا آن‌طور که بعضی از مردم معتقدند، خدا – به ما داده، در چیست؟ یک‌جور تمایل فرهنگی وجود دارد که می‌گوید زیبایی طبیعی، به نوعی بهتر از «زیبایی خلاق» یا آنچه خودشان می‌خواهند در بدن‌شان به وجود بیاورند، است. بعضی از مردم ممکن است بگویند مهم، نتیجه است و هیچ دلیل منطقی برای ترجیح یک دماغ زیبای طبیعی به دماغی که با جراحی آرایشی، زیبا شده وجود ندارد. بنابراین می‌توانیم بگوییم، بحث درباره جراحی پلاستیک، در اصل بحث ایمان و عقل است.»
مارک اروین بابی، عکاس آلمانی، متولد فرانکفورت است اما از ۱۶ سالگی در آمریکا زندگی کرده. روزنامه‌نگاری خوانده و عکاسی می‌کند و برای گاردین، دی‌زیت و فوربز کار می‌کند. او پروژه‌های عکاسی مختلفی در آفریقای جنوبی، برمه و برزیل انجام داده.
نظر شما