قلمکاری روی پارچه از هنرهای سنتی ایران به خصوص اصفهان است؛ نام این نقاشی و طراحی با ریزهکاریها و ظرافتهایش روی پارچه نخی یا ابریشمی، به برخی استانهای هند هم رسیده و به آن «کلمکاری» میگویند.
هندیها، دو نوع هنر تزیینی روی پارچه را در این سبک از آن خود میدانند؛ روشی که طرحها روی پارچه با قلم رنگآمیزی میشوند. تقریبا همه مراحل دستی است و نقشها از تمثالهای مذهبی و خدایان هندو و معبدهای چند طبقه با معماری سنتی هندی در حماسهها، الهام گرفته شده است.
روش دیگر مدرنتر است و طرحهای طبیعت و حیوانات در آن چشمگیرتر، و بیشتر از مُهرهای چوبی طرحدار بزرگ برای قلمکاری استفاده میشود.
میگویند قلمکاریهای هند همیشه با رنگهای طبیعی و گیاهی انجام میشود. شیر حیوانات برای محلول رنگ استفاده میشود که معمولا از ادویههای هندی و گیاهان بیابانی، است. تاریخ، ادبیات، شعر، حماسه و افسانههای هندی نقش زیادی در طرحزدن اولیه پارچهها دارند. بیشتر این پارچههای قلمکاری شده از رومیزی تا پرده و تزئین دیوار کاربرد دارند تا استفاده در ساری، لباس زنانه و شال و … لباسهایی خنک و رنگی و سراسری که این روزها بین غربیها هم خواهان پیدا کرده.
قلمکاریهای هند آنقدر بین گردشگران طرفدار پیدا کرده که بخشی از آنها با طرحهای مدرنتری تهیه میشود. قلمکاریهای مدرنتر بیشتر با چوبهای بزرگ مخصوص مُهر پارچه طراحی میشوند و بعد با قلم، ریزهکاریهایی در آنها انجام میشود. زاج سفید از مواد ثابتکننده رنگ است که در نهایت روی پارچه استفاده میشود.
پارچه قلمکاریشده بعد از خشکشدن، یکبار شسته میشود و میگویند توان دستکم ۲۰ شستشوی دیگر را دارد.
نظر شما